19.00h

In het restaurant van Geumgang Universiteit. 130 studenten volgen hun vakken in talen, boeddhisme en sociaal werk hier ergens op het platteland van Korea. Buiten alle lokale studenten loopt er ook een veelzijdig gezelschap buitenlanders rond. Een leraar Engels uit Amerika, een tot monnik bekeerde Tsjech, een coole Japanner die populair bij de meisjes lijkt te zijn en naast me in de computerkamer een monnik uit Myammar.





13.00h

Daar zit ik dan in de bus met twee Mongoliërs, op weg in Korea. We verstaan alle drie de taal niet en proberen ons al proestend over de uitspraak te herinneren hoe het plaatsje heet waar we naar op weg zijn. De enige life line die we hebben is de huurtelefoon die om mijn nek hangt, waarin mijn voorganger met enige melancholiek de netwerknaam heeft veranderd in "homesick". Grijs-bruin-groene heuvels trekken in een oneindige reeks voorbij. Midden in het landschap staat opeens een hoge kolom met in grote letters "elevator". Het lijkt een lift naar nergens.



In elk plaatsje dat we tegenkomen kijken er wel een of twee kruizen neer op de gemeente. Naast een vuilnisbelt wordt een volgende wijk van hoge flats gebouwd. Uiteindelijk komen we aan bij het eindpunt van de bus, wat niet de plek is waar iedereen dacht dat wij zouden zijn (behalve wij, want we toch al geen idee). Maar uiteindelijk naar wat gewacht, en gedraai met wat autos wordt de hele club herenigd (anderen waren met de auto gekomen) en gaan we op weg naar de universiteit.



Geumgang University Campus Map